Dina Tersago over de liefde en haar zwangerschap: “Zonder kinderen was mijn leven niet compleet”

Dina Tersago is 38 en stralend zwanger van haar tweede kindje. Tien jaar lang ging ze op pad om boeren aan een vrouw te helpen. Nu kiest ze om alles wat kalmer aan te doen. In haar nieuwbouwwoning geniet ze samen met haar gezin van de rust en de natuur. “Als ik mijn zoontje Isak zorgeloos in de tuin zie spelen, voel ik me intens gelukkig.”

 

Dina, proficiat met jullie zwangerschap.

(Glundert) Dank je wel. Ons geluk kan niet op. We hebben al een prachtige zoon en nu verwachten we eindelijk ons tweede kindje. Ondertussen zijn we bijna vier maanden ver en alles gaat prima. Ik ben al 38 maar ik laat me goed begeleiden en alles wordt strikt opgevolgd. Ik hoef enkel te genieten en dat is zalig. Ik heb het ook eindelijk aan Isak kunnen vertellen. Zo’n kind praat snel zijn mond voorbij. (lacht)

Heb je bewust zo lang gewacht om moeder te worden? Bij Isak was je ook al 36.

Ik had veel jonger aan kinderen kunnen beginnen, maar ik heb gewacht tot ik me er helemaal klaar voor voelde, tot alle parameters juist zaten. Ik moest voor de volle honderd procent zeker weten dat het goed zat met mijn partner. Een kind krijgen, is het grootste engagement dat je met iemand kan aangaan. Als je trouwt, kan je scheiden en nadien perfect verder leven alsof je die persoon nooit hebt gekend. Maar met kinderen erbij, zal er altijd een band zijn. Waarom zou ik zoiets doen in een relatie die misschien niet de juiste basis had?

Een kind krijgen, is het grootste engagement dat je met iemand kan aangaan.

Legde het geen druk op je schouders?

Ik heb nooit gepanikeerd. Op oudere leeftijd aan kinderen beginnen, is een beetje een tendens geworden. Het kan allemaal en het wordt meer en meer gedaan en aanvaard. Ik ben geen uitzondering meer. Maar het is niet alleen van deze tijd. Denk maar aan onze grootouders. Die hadden grote gezinnen. Vrouwen kochten kinderen vanaf het moment dat ze vruchtbaar waren totdat ze in hun menopauze belandden. Toen stelde niemand zich vragen bij een iets oudere zwangere vrouw. Maar ik pleit er zeker niet voor, hé. Biologisch en medisch gezien kan je er beter wat vroeger aan beginnen.

Geen kinderen krijgen, was dus geen optie?

Ik ben altijd een moederkloek geweest. Ik voelde dat mijn leven niet compleet zou zijn zonder een gezin. Het was een vaststaande wetenschap: ik zou absoluut mama worden. En uiteindelijk was hij er dan, mijn zoontje. Het moment dat ik hem voor het eerst in mijn armen hield, voelde bijna magisch. Net omdát ik zolang gewacht heb, denk ik. Er overviel me zelfs een gevoel van ongeloof: Dina, dit is jóúw zoon, jij hebt dat mensje op de wereld gezet.

Een kind maakt je langs de andere kant ook kwetsbaar.

Klopt, zeker als ik zie wat er allemaal in de wereld gebeurt. Maar je moet verder, anders stopt alles. Je wil een goede toekomst voor je kinderen. Ik denk dat elke ouder dat voor zijn kroost wenst. Je kind is eigenlijk je hart dat rondloopt. Soms lig ik er wel wakker van. Als je ziet hoeveel kinderen ziek zijn of zonder ouders verder moeten, dan doet me dat echt pijn. Op zo’n moment denk ik ‘we zouden er allemaal eentje moeten adopteren’. Alleen is het verschrikkelijk dat de adoptieprocedures zo omslachtig zijn. Sommige koppels zijn klaar voor een kind, kunnen op natuurlijke manier niet zwanger worden en botsen dan op tegen een hoop papierwerk dat jaren aansleept als ze een kind willen adopteren. Een goede screening is noodzakelijk, maar hoe het nu gaat, klopt niet. Zeker als je weet dat er zoveel kinderen snakken naar een warm gezin.

Komt er na twee kinderen misschien ook nog een huwelijk?

Dat moet je niet aan mij vragen. (lacht) Toen ik achttien was, wilde ik graag trouwen. Maar nu denk ik eerder ‘we zien wel’. Het is geen must meer. Het zou fijn zijn maar mijn leven is niet minder compleet als het niet gebeurt. Ik ben blij met hoe het nu is. Maar moest ik ooit trouwen, zou het wel voor de romantiek zijn. Niets mooier dan op zo’n dag aan de wereld te kunnen laten zien: ‘dit is mijn man en ik wil hem voor de rest van mijn leven.’

Wat zoek jij in je partner?

Mijn partner moet iemand zijn bij wie ik ’s ochtends wil wakker worden en bij wie ik ’s avonds wil gaan slapen. Graag zien, is de andere persoon bewonderen voor wie hij is. Ik wil niet iemand die over me heen loopt of omgekeerd. Het is belangrijk om elkaars kwaliteiten te koesteren en elkaar aan te vullen waar kan. Respect hebben, is voor mij het voornaamste aspect in een goede relatie.

Liefde op het eerste gezicht, bestaat dat?

Je kan wel aantrekking hebben op het eerste gezicht, maar dat is zeker niet altijd een must. Persoonlijk begint iemand voor mij pas mooier en aantrekkelijker te worden naargelang ik hem beter leer kennen. Je moet vooral heel lief blijven voor elkaar. Veel mensen slingeren verwijten naar elkaars hoofd zonder erbij stil te staan dat woorden er hoe dan ook hard inhakken. Daar moeten we meer voor opletten. Zoiets kan een relatie helemaal uithollen. Ik probeer te beseffen wat ik heb en er net heel liefdevol mee om te springen.

Je moet vooral heel lief blijven voor elkaar.

Geloof je in de eeuwige liefde?

Tuurlijk, waarom zou ik dat niet doen? Zeker nu ik ouder word en beter kan inschatten wie ik echt nodig heb in mijn leven. Ik apprecieer de liefde veel meer. Het is prachtig om een ouder koppel te horen vertellen dat ze elkaars jeugdliefde zijn, dat ze al jaren lief en leed delen. Maar natuurlijk kan je niets forceren. Als het niet werkt, stopt het. Ook al is dat een van de moeilijkste dingen om te bepalen: wanneer is een relatie op? Tot welk punt blijf je doorgaan?

Je hecht niet enkel belang aan je gezin, maar ook aan de rest van de familie. Zo bouwden jullie samen met je schoonouders een kangoeroewoning.

Dat is enorm leuk. Mijn gezin en ik hebben ons eigen verdiep en mijn schoonouders wonen in het andere deel van de woning. Je kan op die manier veel voor elkaar betekenen. Zij halen mijn zoontje op bij de onthaalmoeder als ik in de file sta, ik doe hun boodschappen wanneer ik toevallig naar de winkel moet. Dat is enorm aangenaam om op elkaar te kunnen rekenen. We hopen dat mijn schoonouders op die manier nog lang thuis kunnen blijven.

Hoe kom je op dat idee?

Ik heb dat principe zeer vaak gezien tijdens de opnames van Boer Zkt. Vrouw. In die gezinnen gebeurde het wel meer dat kinderen samenwoonden met hun ouders of grootouders. Soms woonden ze met drie generaties onder hetzelfde dak. Ik vond dat altijd heel gezellig. Er hing zo’n liefdevolle sfeer, je voelde je meteen thuis. Bovendien vind ik het enorm belangrijk dat mijn kinderen veel contact hebben met hun grootouders. En zo is dat idee stilaan gegroeid. Niets zo zalig dan thuiskomen in een warm nest met mensen om je heen die je graag ziet.

Je woont in het midden van een bosrijke omgeving, dichtbij de natuur.

Ik vind het zalig om van die rust te genieten. Ik ben nooit een stadsmens geweest. Mijn jeugd bracht ik door in Puurs. Achter ons huis lagen weilanden waar boeren met hun tractor op rondreden. Ik ging in de boerderij om de hoek met twintig frank een bloemkool kopen. Mijn moeder haalde verse melk en boter enkele straten verderop. Ik speelde graag buiten in de tuin of in het bos. Ik heb zo’n omgeving nodig om te kunnen ontspannen. Mijn zoontje zien genieten als hij naar fluitende vogeltjes luistert of met zijn schop in de aarde speelt, dat is mijn intens geluk.

Ik vind het zalig om van die rust te genieten. Ik ben nooit een stadsmens geweest.

En toch werd dat dorpsmeisje op haar 22ste Miss België.

Ongelofelijk, he. (lacht) Ik studeerde, zat op kot en ik wilde eens buiten de lijntjes kleuren. Maar mijn inschrijving was eerder als grap bedoeld. Ik nam het niet te serieus. Ik was altijd al het stoere meisje dat naar de jeugdbeweging ging. Vuil worden? Geen enkel probleem. Make-up en hogen hakken droeg ik amper of nooit. Je kan me dus zeker de vreemde eend in de bijt noemen. Maar ik trok het me allemaal weinig aan en dat is, denk ik, net mijn sterkte geweest. Ik heb toen geleerd: ‘hoe meer je iets loslaat, hoe groter de kans dat het je uiteindelijk toch overkomt.’ Soms moet je in het leven durven springen en zien waar je uitkomt. Lukt het, dan lukt het. Lukt het niet, dan lukt het niet.

Tekst: Shauni Deferm – Foto VTM

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier