Ish Aït Hamou over zijn nieuwe roman ‘Het moois dat we delen’: “Ik kon geen ander verhaal dan dit schrijven”

Ish Aït Hamou heeft een nieuwe roman uit. In ‘Het moois dat we delen’ vertelt hij het beklijvende verhaal van Soumia en Luc, twee mensen die hun leven weer proberen op te pakken na een ingrijpende gebeurtenis. 

“Ik vertel het verhaal van Soumia en Luc, twee personages die in bijna dezelfde buurt wonen”, vat Ish Aït Hamou samen. “Hun levens verschillen dag en nacht. Ik wilde onderzoeken wat er gebeurt wanneer ze elkaar toch ontmoeten. Allebei hebben ze redenen om elkaar niet te willen leren kennen. Ik vond het een interessante zoektocht om na te gaan wat de reacties op zo’n ontmoeting kunnen zijn.”

In het spoor van vluchtelingen

In 2016 reisde Ish met het programma Terug naar eigen land naar conflictgebieden. De tocht in het spoor van miljoenen vluchtelingen maakte heel wat los. “De impact van die reis op mijn leven is groot”, klinkt het eerlijk. “Tijdens de reis heb ik gezien en vooral gevoeld wat zij meemaken. De essentie van wat ik gezien heb, draag ik altijd mee. Op dit moment kon ik geen ander verhaal neerpennen.” Ish maakte de tocht met een groep mensen die niet allemaal dezelfde ideeën delen. “Ook dat is verrijkend. Met hen praten, verandert niet hoe ik naar dingen kijk, maar het liet me wel meer nuances zien. Het toonde me de context van hun mening en het geeft min of meer vrede om te begrijpen waar iets vandaan komt.”

Tegen de stroom in

Ook Soumia en Luc komen in aanraking met andere meningen. “En ook voor hen – net zoals bij zoveel mensen – is het moeilijk om tegen de stroom in te gaan. Peer pressure heeft een grote invloed op het gedrag van mensen. Het is makkelijker om gewoon mee te knikken dan om de discussie aan te gaan. Wij houden niet van confrontaties met onze naasten”, weet Ish. Ook hij ging in het verleden soms al te gemakkelijk mee met de luidste mening. “Trots ben ik daar niet op, maar het was vaak een automatisme. Als iemand in een groep een foute mop maakt en iedereen lacht, dan doe je uit gemak vaak mee. Ik ben daar de voorbije jaren in geëvolueerd. Ik heb geleerd dat een andere mening niet negatief hoeft te zijn. Je kan over meer communiceren dan je soms denkt.”

Het moois dat we delen lijkt op het eerste gezicht een donker boek, maar het is toch vooral hoop die overheerst. “Hoop is essentieel in alles waar je naar streeft. Zonder hoop is er vaak weinig perspectief. Daarnaast is ook vergeving een belangrijk thema. Als Luc Soumia vergiffenis kan schenken, wie zijn wij dan om haar niet te vergeven? Vergeven vraagt moed en kracht. Tegenwoordig wordt het eerder gezien als zwak zijn en dat vind ik jammer.”

Heftig parcours

Voor Ish Aït Hamou was het schrijven van dit boek een heftig maar mooi parcours. “Voor het eerst heb ik een verhaal verteld, niet alleen omdat ik een mooie vertelling wilde brengen maar vooral omdat ik de nood voelde”, blikt Ish terug. “Bij andere verhalen wist ik altijd duidelijk waar ik naartoe wilde bij het schrijven. Bij Het moois dat we delen was dat niet het geval. Het was iets dat ik moest schrijven voor mezelf. Ik kon geen ander verhaal schrijven. Tijdens het schrijfproces werd ik ‘s ochtends regelmatig wakker met het idee dat een deel van wat ik voelde nog niet verwerkt was. Pas toen het verhaal voltooid was, voelde ik een innerlijke rust die duidelijk maakte dat ik gezegd heb wat ik wilde zeggen. Nu kan ik alleen nog maar hopen dat het ook zijn weg naar de lezer vindt.”

 

Het moois dat  we delen –   Uitg. Angèle – 21,99 euro

Tekst: Valerie De Groodt – Beeld: Ivan Ruck – Kleding: Terre Bleue

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier