Zwangere Guy besluit boerenjaar met tweede plaat: “Ik ben bang dat dit niet blijft duren, dus ik moet nu alles geven”

Begin maart was de vraag Wie Is Guy? Negen maanden later is die vraag beantwoord. Guy is brutaal. Guy is Zwanger, Guy was Zwanger: nog net in dit jaar staat de Brusselse rapper er met plaat nummer twee: Brutaal. Omdat stilstaan op een transportband achteruit gaan is.

door Matthieu Van Steenkiste

“Nog een plaat? In hetzelfde jaar?” Je stelt de vraag zelf in ‘Waarom’.

(lacht en citeert verder) “Waar halt g’uw inspiratie / Waarom maakt ge ’t u zo zwaar?” Ik had bij Wie is Guy? het gevoel dat ik nog niet genoeg antwoorden op die vraag had gegeven. Er stonden misschien wat veel featurings op, en ik had zin om wat meer tracks te schrijven die live een meerwaarde konden zijn. Dat was één. Twee is dat ik graag onder druk presteer. Twee weken na het verschijnen van die vorige, heb ik gezegd dat er exact negen maanden na die eerste een tweede moest liggen. Ja, ik wilde me wat afzetten tegen al het succes. Ik wilde iets anders laten horen, vooral voor mezelf, maar ook voor zij die er bij waren van het eerste uur, de echte hiphopfans. Dat is uiteindelijk waar ik vandaan kom. Op het moment dat ik de titel Brutaal vond, wist ik waar het heen moest. Ik krijg vaak te horen dat ik brutaal kan zijn. Dat is oké, ik vind dat geen negatief woord. Meteen zag ik hoe ik die rode draad kon doortrekken in het artwork met dat brutalisme, de optredens en de merch. Toen zag ik het woord neergeschreven en zag ik: Bru-Taal, Brussel en dat is waar ik mee speel. En ik wist dat het een harde plaat moest worden, een winteralbum: koud en kil.

“Ik ben gedreven, dat ga ik niet ontkennen. Dat is toch niet slecht?”

Af en toe lijk je wat onwennig over het succes dat je heeft overvallen.

“Hoe komt het dat er niks meer in de weg staat? Ik ben het ni gewoon als alles goed draait”, rap ik in Niemand. Die zin, dat heeft die beat in me losgemaakt. Ik voelde dat ik daarop diep moest gaan. Toen ik dat schreef zat ik op isolement aan zee om te schrijven. Ik voelde me alleen, en zo kwam het er ook uit: “Is er iemand die me helpt als het mis gaat?” En ik had toen ook het idee dat ik niemand zou hebben mocht ik in de cel belanden. Zelfs nu kan ik soms nog verdwalen in dat soort gedachten. Ik geloof dat niemand mij echt kent. Toch heb ik geprobeerd om op Brutaal minder achterom te kijken. Ik wilde liever iets nieuws dan nog eens vertellen over wat ik heb meegemaakt omdat dat zo goed onthaald werd.

“Alles wat ik nu goe doe heb ik vroeger ooit verpest” rap je in ‘Ellenbogenwerk’. Er spreekt een soort bewijsdrang uit.

(zucht diep) Ik ben vooral bang dat dit niet lang gaat duren, dus moet ik nu alles geven wat ik heb, genieten van elke stap. En ik hoef niet hoger en hoger te gaan, wél vooruit. Ik heb heel lang achteruit gekeken, nu krijg ik de kans om vooruit te gaan. Dus ja, ik wil mezelf bewijzen. Want ik sta graag in het midden van de belangstelling. Ik wil me tonen. Zo simpel is het. Maar het zou te gemakkelijk zijn om alles wat me nu overkomt puur als mijn eigen verdienste te claimen, maar dat is niet zo. Om maar te beginnen: zonder de beatmakers stond er geen één nummer op mijn plaat. En zonder een goeie vriendenkring had ik misschien niet het vertrouwen in mezelf gehad om er voor te gaan. Zonder Stikstof was er nooit een Zwangere Guy geweest. Ik wil niet vergeten waar ik van kom.

Ik hoor dat je voor de pop-upwinkel met merchandise in Brussel alles zelf deed, tot metsen toe.

Ik wil alles zelf in handen nemen, want alles moet zijn zoals het in mijn hoofd is. Niemand mag daar iets aan veranderen. Controlefreak? Welja. Uiteindelijk: als er iemand in mijn team een fout maakt, een backstage kort en klein slaat, ben ik wel de verantwoordelijke. Don’t fuck around, want je speelt met mijn naam. Dat wil niet zeggen dat ik me niets laat zeggen, of mijn ideeën niet kan veranderen als iemand iets juist zegt. Ik ben koppig, maar ik sta open voor feedback. En we zijn rock-’n-roll: ik mag met flessen smijten als ik dat wil, of het kot afbreken, en dan ga ik beseffen hoe stom dat is en sorry zeggen. Maar iemand anders moet slimmer zijn dan ik, en me tegenhouden. En ik moet dat toelaten. Dus ja, ik metsel, las en schilder ook zelf in die pop-upwinkel met mijn merchandise nu. Als het dan lelijk is, is het tenminste mijn eigen fout. Klink ik als een bedrijfsleider? (lachje) Ik ben gedreven, dat ga ik niet ontkennen. Dat is toch niet slecht?

Brutaal ligt nu in de winkel.